میخواهم بگویم که از همان اول زندگی ات خوب یاد میگیری که چگونه از خیلی چیزها دل بکنی، اوایلش اصلا به چشمت نمی آید اما از اسباب بازی هایت بگیر تا دوستانی که در پارک به صورت اتفاقی با آنها هم بازی میشوی، دل میکنی و جدا میشوی و اصلا نمیفهمی یک تکه از دلت هم کنده شده. بعدترها اما سخت تر میشود. یعنی نه اینکه سختت باشد اما به چشمت می آید. دوستان مهدکودک و دبستان و کم کم راهنمایی و روزهای آخر دبیرستان را که دیگر نگو! اشک ریزانی است برای خودش. و روزی میرسد که تو دیگر بزرگ شده ای و با هر دل کندن، جانت هم کنده میشود. دیگر میفهمی دل کندن یعنی چه، دیگر با رفتن عزیزانت به خارج کشور و هر شب عروسی یکی از دوستان صمیمیت بغض میکنی و گریه پشت گریه. از همان کودکی ات دل کندن را تجربه میکنی و بزرگ که میشوی باید عادت کنی به رفتن، به دل کندن . به گذشتن. به خاطرات.
دل ,هم ,کندن ,میکنی ,میشوی ,اصلا ,دل کندن ,میکنی و ,هم کنده ,به چشمت ,از همان
درباره این سایت